ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ  ΖΟΡΜΠΑ – ΤΣΟΓΚΑ

ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ (ΤΟΥΛΑ) ΖΟΡΜΠΑ ΤΣΟΓΚΑ

Η Ευστρατία Ζορμπά Τσόγκα γεννήθηκε στο Θεσπρωτικό της Πρέβεζας, όπου και έμαθε τα πρώτα της γράμματα. Μετά τις γυμνασιακές της σπουδές εισήχθη στο Πανεπιστήμιο Οικιακής Οικονομίας και Διαιτολογίας Χαροκοπείου.

Με την απόκτηση του πτυχίου της σε πολύ νεαρή ηλικία, διορίστηκε στο Γυμνάσιο Θηλέων Ιωαννίνων. Στο σχολείο αυτό, μοναδικό για τις κοπέλες της περιοχής για την εποχή εκείνη, η Τούλα Ζορμπα Τσόγκα υπηρέτησε 25 χρόνια.

Σ’ αυτά τα χρόνια προσέφερε έργο διδακτικό και τη βελτίωση της ζωής της νεαρής Ελληνοπούλας, σε χρόνια που η μεταπολεμική επίδραση ήταν ακόμα ορατή.

Η συμβολή της προς τις μαθήτριες για τη κοσμιότητα, τη σωστή εμφάνιση, την καθαριότητα, τη νοικοκυροσύνη, μένουν ακόμα σαν μαρτυρίες στις καρδιές των σημερινών κυριών και στελεχών της κοινωνία μας, της σημερινής πόλης που τότε υπήρξαν μαθήτριες.

Παντρεύτηκε τον Ευθύμιο Τσόγκα, γεωπόνο, διευθυντή του ερευνητικού Ινστιτούτου Ιωαννίνων γνωστού ως «Σταθμός Γεωργικής Έρευνας».

Ο Ευθύμιος Τσόγκας ήταν ένας επιστήμονας, του οποίου το έργο θεωρήθηκε ακόμη πολυτιμότερο για τη γεωργική έρευνα. Υπήρξε εξαίρετος άνθρωπος με τεράστια μόρφωση και με μεγάλη καλοσύνη, ανθρωπιά, ήθος, ύφος και η απλότητά του χαρακτήριζε την ευγένεια και την αρχοντιά της ψυχής του.

Η υψηλή θέση και το επιστημονικό έργο του Ευθυμίου Τσόγκα και η ευγενική συμπαράσταση που του παρείχε η κ. Τούλα,  καθώς και το έργο της ίδιας τους ανύψωσαν στο βάθρο της καταξίωσης.

Ενώ παράλληλα τους δόθηκε η ευκαιρία να επιτελέσουν και έργο κοινωνικό και ανθρωπιστικό. Έζησαν μαζί μια ευτυχισμένη και επιτυχημένη ζωή. Και έζησαν τη χαρά και την τύχη να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο και να αποκομίσουν εμπειρίες και γνώση. Έτσι η γλυκιά μορφή του Ευθυμίου Τσόγκα είναι πάντα χαραγμένη στην ψυχή της συζύγου του και η σκιά του την ακολουθεί σε όλα τα βήματα της ζωής της.

Η ίδια πικράθηκε πολύ που έφυγε τόσο γρήγορα από κοντά της και παρηγορείται πως, αφού η ευτυχία δεν κρατά για πάντα, είναι ευχαριστημένη με όσα έζησε κοντά του και με τον πλούτο των εμπειριών και τις γνώσεις που κατέκτησε μαζί του.

Θεωρεί ευλογημένη την ώρα που θα τον ανταμώσει κάποτε και έχει τάξει στη μνήμη του έργα και πράξεις θεάρεστες.

Όνειρό της είναι να βοηθήσει με κάθε τρόπο τον άνθρωπο τον φτωχό, τον ταλαιπωρημένο, τον κουρασμένο, τον πονεμένο και τα νιάτα που διψούν για μόρφωση. Πάντα ευχόταν η οικονομική της ευχέρεια να είναι τόση, ώστε να μπορεί να βελτιώνει τη ζωή των πονεμένων με δωρεές και έργα θεάρεστα. Και ο Θεός την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρό της και να προσφέρει στην κοινωνία.

Η κ Τούλα Ζορμπά Τσόγκα είναι η προσωποποίηση της καλοσύνης, της αγάπης και της ανθρωπιάς.

Η προσφορά της αναγνωρίστηκε.

Πλήθος ευχαριστηρίων, μέσω εφημερίδων, από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και όλων των άλλων αποδεκτών δωρεών της μαρτυρούν ότι η κ. Τούλα Ζορμπά Τσόγκα ακολουθεί με σεβασμό την παράδοση της πατρικής της οικογένειας, της οικογένειας Ζορμπά και του αείμνηστου διακεκριμένου συζύγου της.

Σήμερα ζει στην πόλη των Ιωαννίνων στο σπίτι της στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 3, με τις αγαπημένες της μνήμες που φυλάει στην καρδιά της από τη ζωή της με τον αγαπημένο της σύζυγο και όλους τους δικούς της που έφυγαν.

Εξακολουθεί να είναι ο άνθρωπος της ευγένειας, της καλοσύνης, της απλότητας και του ήθους.

Ελευθερία Τσιάλλα Μάντζιου

Σχολική Σύμβουλος

Συγγραφέας Ζωγράφος

Το Γυμνάσιό μας φέρει πλέον το όνομα της δωρήτριάς μας, και η επιγραφή στην είσοδό του το επιβεβαιώνει.

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟΥ «ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ ΖΟΡΜΠΑ ΤΣΟΓΚΑ». 

Είναι το όνομα της μεγάλης αυτής κυρίας, της «μάνας», όπως οι μαθητές μας την αποκαλούν,

βλέποντας με τα αθώα μάτια τους και τα αγνά συναισθήματά τους τις ευγενείς δωρεές της σαν τη μητρική αγκαλιά, η οποία χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα χαρίζει απλόχερα την αγάπη και τη στοργή της σε ό τι πολυτιμότερο ο Θεός της χάρισε. Και η κυρία Ζορμπά έχει αποδείξει ότι θεωρεί τους μαθητές μας παιδιά της και πάντα στο μυαλό και την ψυχή της κρατά, φυλαχτό πολύτιμο, τα όνειρά της για μια Παιδεία με «τα σκολειά λιτά κι απλόχωρα, τους δασκάλους ποιητές και τα βιβλία σαν κρίνα».

Την τυραγνάει, γλυκιά τυράγνια, η αδιάκοπη επιθυμία να προσφέρει εκείνα που η ίδια στερήθηκε, μεγαλώνοντας σε εποχές δύσκολες για το λαό μας και την πολύπαθη πατρίδα, την οποία πολλοί «αγάπησαν» αλλά λίγοι πιστά υπηρέτησαν.

Και ακόμη λιγότεροι άνοιξαν τα χέρια τους, για να της προσφέρουν από το περίσσευμα ή και το υστέρημά τους, όπως εκείνη πράττει, καλύπτοντας με τη γενναιοδωρία της την εκούσια ή ακούσια αδυναμία της.

Επί σειρά ετών ουδόλως εφείσθη των χρημάτων και των συναισθημάτων της και είχαμε την τύχη να μας συμπεριλάβει στη χορεία όλων εκείνων που ευεργετήθηκαν με τις πολύτιμες και ευγενικές δωρεές της. 

Προερχόμενη από τους κόλπους της κωμόπολής μας προσέφερε απλόχερα την πολύτιμη αρωγή της για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης στον τόπο μας και την πνευματική ανάταση των μαθητών μας. Αφιέρωσε ολόψυχα τον εαυτό της και το χρόνο της σ’ αυτή της την ανυστερόβουλη πρωτοβουλία. Προσέφερε γενναιόδωρα τον οβολό της για την καλύτερη λειτουργία των σχολείων μας με αποτέλεσμα καθηγητές και μαθητές να απολαμβάνουμε υπερήφανοι τις βιβλιοθήκες που κοσμούν τα γραφεία μας, τις πλήρως εξοπλισμένες αίθουσες Ιστορίας και Μαθηματικών που λειτουργούν με την ευγενική χορηγία της.

Το Γυμνάσιο και το Λύκειο Θεσπρωτικού, δεν έχουν να ζηλέψουν πολλά από τα  σύγχρονα σχολεία της χώρας μας και οι μαθητές μας απολαμβάνουν τη μάθηση μέσα από την τεχνολογία που φρόντισε να τους προσφέρει, πολύτιμη αρωγό σ’ αυτή τους την προσπάθεια.

Οι δε αριστεύσαντες λαμβάνουν κάθε χρόνο από το δικό της «κεμέρι» ανελλιπώς χρηματικά ποσά τα οποία αποτελούν, στις ιδιαίτερα δύσκολες εποχές που ζούμε, ευγενικό κίνητρο για την άμιλλα μεταξύ τους και τη δημιουργία με στόχο την κατάκτηση της γνώσης και του κόσμου των Ιδεών.

Εκείνο που μας έκανε να τη θαυμάσουμε ακόμη περισσότερο είναι το γεγονός πως ποτέ για όλα αυτά δε ζήτησε ανταμοιβή. Δε λειτούργησε υστερόβουλα επιδιώκοντας με τις πράξεις της αυτές τιμές και αξιώματα. Δεν εξαγόρασε την αναρρίχησή της σε θέσεις εξουσίας.

Σεμνή και αξιοπρεπής ακολούθησε μονάχα τη φωνή της ψυχής της εξωτερικεύοντας την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφει για τον τόπο της. Το ενδιαφέρον της για τα μικρά παιδιά. Για την Παιδεία που τους προσφέρεται. Τη μόρφωση.

Σ’ αυτόν τον τόπο τις σπουδαίες προσωπικότητες, τους χρηστούς και αγαθούς πολίτες, με την αρχαία σημασία της λέξης, συνηθίζουμε να τους εκτιμάμε. Σπάνια όμως τους τιμάμε.

Ο δήμαρχός μας, το δημοτικό και τοπικό συμβούλιο, εμείς οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές μας, δεν ακολουθήσαμε αυτόν τον κανόνα.

Νιώθουμε υπερήφανοι, γιατί πράξαμε εκείνο το οποίο κάθε ευεργετούμενος οφείλει να πράττει, εκεί που ο ευεργέτης οφείλει να σιωπά.

Να διατρανώνει λόγοις και πράξεσι την ευεργεσία και την ευγνωμοσύνη του προς τον ευεργέτη του.

Αυτές οι επιγραφές στο σχολείο μας στο εξής θα διαμηνύουν σε κάθε μαθητή, γονέα και επισκέπτη πως η «μάνα» του σχολείου μας, βρίσκεται πλέον εκεί που της αξίζει.

Ψηλά στο χώρο του σχολείου μας, όπως ψηλά βρίσκεται και στις καρδιές όλων μας.

Νάσση Φρειδερίκη